Als je niet uitkijkt, dan heb je het met ontspullen vooral over alle dingen die je niet meeneemt, over wat je weggeeft of weggooit. Terwijl dit hele proces natuurlijk gaat over de zaken die waardevol zijn en wél meegaan.

Dus… wat gaat er wél mee?

Roodborstje tikt tegen ’t raam, tik, tik, tik. Laat mij erin, laat mij erin. ’t Is hier te guur en te koud naar mijn zin. Laat mij er in, ja er in.

’t Meisje deed open en strooid’ op haar schoot. Kruimeltjes suiker en kruimeltjes brood. Dat was het roodborstje wel naar de zin Vloog toen het bos maar weer in.

Hoe vaak mijn oma dit voor mij gezongen heeft… ik weet het niet. Ik kan me nog goed herinneren dat ik haar, zelf nét moeder, weer vroeg om het voor mijn baby te zingen. Stiekem zong ze het natuurlijk vooral voor mij…Dat ze dit in de gaten moet hebben gehad blijkt wel uit wat ze daarna vertelde. Oma, die niet zo van ‘het zweverige was, zei opeens ‘iedere keer als je twijfelt in je leven en je ziet een roodborstje, denk dan maar even aan mij en weet dat het allemaal goed komt en je de juiste besluiten hebt genomen’.

En zo gaat het tot op de dag van vandaag, tientallen jaren na haar overlijden: als ik Grote Vragen in mijn leven heb, kijk ik altijd uit naar zo’n klein, tweepotig springertje in mijn tuin. Jaren hebben we een ‘vast’ roodborstje in de tuin gehad en, je gelooft het of niet; iedere keer dat ik grote beslissingen in mijn leven aan het nemen was, dan zagen we hem of haar hupsen langs de heg.

De eerste keer dat we naar ons kavel in Den Helder gingen kijken… Een roodborstje op een tak.

Dit beeldje heb ik niet van mijn oma gekregen maar van een vriendin. Na het horen van dit verhaal was dit een verjaardagscadeautje; omdat ze me geluk wenste, ieder dag. Daarom een roodborstje voor in huis, op een plank. Helaas is de vriendschap inmiddels voorbij maar dit kleine beeldje is voor mij door de jaren heen erg waardevol geworden. Het staat voor de lessen die ik van haar geleerd heb en belangrijk zijn tot op de dag van vandaag.

Bij het nemen van een belangrijke beslissing denk ik even aan haar en de wijze lessen, dan denk ik aan mijn oma en kijk ik naar buiten. En je raadt het al: heel vaak huppelt er dan een levend exemplaar langs en weet ik wat ik ga besluiten.