Schrijven over het opruimen en wegdoen van spullen gaat vast geen drieluik worden…

Boeken…

Ik leef met de luxe dat ik met regelmaat de meest mooie boeken op mijn deurmat vindt. Met allemaal ben ik blij; om weg te geven omdat het nét niet over mijn thema’s gaat of om te recenseren en een plekje te krijgen in de toch al overvolle boekenkasten. Om op een later moment als achtergrondinformatie te dienen voor cursussen, lezingen en trainingen.Afgelopen december hebben we zelfs nog nieuwe boekenplanken op mijn werkkamer opgehangen…

Veel van mijn vakliteratuur blijft in ons TinyHouse; omdat ik het nodig heb; omdat het mij, naast achtergrondinfo, ook veiligheid biedt bij vragen van ouders, redacteuren en andere opdrachtgevers. En ook omdat ik gewoon van boeken hou. Een huis zonder boeken kan ik me gewoon niet voorstellen. En dat is best een handicap: met bijna ieder boek in m’n handen komt bij mij de inmiddels wereldberoemde ‘sparkling’ van Marie Kondo om de hoek kijken. En toch moeten er honderden boeken, voornamelijk fictie, weg…

Ik heb, om een beetje te wennen aan het afscheid van al die papieren herinneringen de kaasschaafmethode bedacht: iedere dag dat Gideon met de trein reist neem hij twee boeken mee om achter te laten. Mét een briefje waarin we uitleggen waarom de gelukkige reiziger dit boek in de trein vindt. En ja; daar vermelden we voor de zekerheid ook maar meteen een bankrekeningnummer bij; mocht de vinder blij zijn met het gevonden boek en er een euro voor over hebben…

De grap: de eerste euro is binnen!