Als ik mensen vertel over mijn Den Helder dan vragen ze zich vaak hardop af wat voor cultuur zo’n lelijke, saaie stad kan herbergen. Daar gaan we weer, denk ik dan. Ook studiegenoten – ik deed een opleiding tot sociaal cultureel werker – lachten me vaak uit. ‘Den Helder, daar is niks te doen joh.’ Ja, zo snel mogelijk op de trein naar Amsterdam stappen, daar was Den Helder goed voor, maar ik haalde juist inspiratie uit mijn stad. Hier viel nog wat te winnen, nog wat te ontdekken. Meermaals gaf ik college in de kroeg. Vurige betogen tussen nieuwe Helderse bandjes en biertjes door. Beeldende kunst, verschillende muzikale evenementen, musea., lichtkunst en theater: Den Helder barst er van. Het is niet voor niets dat verschillende bekende kunstenaars deze plek in de Noordkop kozen om het beste in zichzelf naar boven te halen. In aflevering vijf van ‘Den Helder, helemaal het einde’ gaan we om tafel met culturele allesvreters, laten we ons betoveren door een van de best bewaarde geheimen van Den Helder en ontdekken we waarom Den Helder je als de roep van een sirene terug haar holletje in lokt.
Ook nu blijkt ‘het verre noorden’ ook een veilige thuishaven te zijn; als stad ontspringen we de dans niet, maar wat betreft Corona blijft het betrekkelijk rustig. Het is opmerkelijk hoe iedereen zich aan de regels probeert te houden. 5 mei, dodenherdenking, zal ik niet licht vergeten. De vlag in de tuin halfstok, de sonos installatie in de vensterbank en onze buren allemaal in en rond onze achtertuin om de minuut stilte samen te beleven.
We sluiten met elkaar af met een kop koffie in een plastic bekertje.
We werken in deze maanden samen veel thuis; ieder aan een kant van de tuintafel die nog steeds dienst doet als eettafel in de huiskamer.
Op deze manier een aantal weken lang, 7 dagen per week en 24 uur per dag op elkaars lip is een mooie test voor de toekomst waar we ‘maar’ 48m2 tot onze beschikking zullen hebben. Het is in deze tijdelijke woning niet heel veel meer, trouwens. Met de slaap- en huiskamer op elkaar aangesloten zonder een deur. We leren hier met elkaar rekening houden als het gaat om ‘zachtjes’ doen en een beetje tegelijkertijd naar bed. Wat dat betreft gaan we er in het nieuwe huis zelfs op vooruit: daar zijn de slaap- en leefruimte weer van elkaar gescheiden!
Corona heeft niet alleen invloed op de manier waarop we werken. Ook op onze financiën en de gesprekken met de banken die na de lockdown toch nét iets anders van toon zijn als voor die tijd. Onze financiën zijn ook anders dan voor de lockdown. Het zelfstandig ondernemerschap vraagt haar tol. We teren in en we kunnen het er lang of kort over hebben. Laat ik het kort houden: het is niet leuk, het heeft invloed op ons toekomstperspectief en er zijn ergere dingen.
Natuurlijk heb ik met angst en beven het stilvallen van de lezingen en theatershows geïncasseerd. Alle ervaring met het ontwikkelen van online cursussen is me in deze periode te hulp gekomen: binnen een paar weken heb ik een aantal klanten waar ik die kennis en ervaring in kan gaan zetten. En het is leuk!
In deze barre maanden krijgen we van de woningstichting een spontaan cadeautje: grote, diepe kuilen op ons kavel! Een kuil voor ons helofytenfilter, een kuil voor ons huis en een kuil voor ons logeerhuisje.
Dit zijn van die momenten dat ik er weer zin in krijg en hoop dat we binnen niet al te lange tijd echt groen licht hebben.
En dan nog even dit…
Wil je al de komende blogs niet missen? Dan schrijf je je nu meteen in en sturen we iedere week (als er nieuws is) een blog rechtstreeks je mailbox in. Voor jou zit er natuurlijk ook een voordeeltje aan: de uitnodigingen voor bezichtigingen en activiteiten vanuit de Falgatuinen sturen we je ook via deze weg!
“Den Helder is zo lelijk”, ik ontmoette maar weinig mensen die deze mening niet toe waren gedaan. Maar een stad met een prijswinnende bibliotheek en schouwburg, en bovendien een stad die met aan drie kanten water en ik quote: ‘nergens zo mooi in het landschap ligt’, dat kan geen lelijke stad zijn, toch? Den Helder is een stoere stad, een maritieme stad, een stad met veel groen, maar ook een stad waar een bewogen oorlogsgeschiedenis en de snelle wederopbouw die daarop volgde lang zichtbaar waren en soms nog zijn. Den Helder is ongrijpbaar: ze laat zich maar moeilijk in een keurslijf drukken of vangen in structuren en tradities. De laatste jaren wordt er in Den Helder hard gewerkt aan het mooier maken van de stad. In de vierde aflevering van ‘Den Helder, helemaal het einde’ gaan we op zoek naar die nieuwe lichting ‘mooi’ en zoeken uit of het überhaupt wel belangrijk is om mooi te zijn.
Ons leven in Den Helder is met het overlijden van boxer Momo verdrietig gestart. Het jaar 2020 beloofd een gelukkig jaar te worden met de komst van boxer Oele. Op 30 januari is het zover: een pup halen. We merken dat we al heel lang geen pup in huis hebben gehad en bereiden ons op het ergste voor…
Dat voorbereiden begint met hekwerk.
Er wordt extra hekwerk in de tuin aangebracht en wel zo dat het later op de Leijloop weer te gebruiken is. Ook in huis beschermen we wat ons dierbaar is met hekjes. En dan is het vooral zelfbescherming voor een ondernemende pup, zoals stoeltjes waar ze af kan vallen en planten waar ze ziek van kan worden. Kortom: we zijn Oele-proof!
Later blijkt dat Oele eigenlijk een heel lief en gevoeglijk hondje is: één keer een duidelijk ‘nee’ is (bijna altijd) genoeg om haar van planten en stoelen te houden. Behalve van het bed. Dat is tot op de dag van vandaag dé plek om lekker rustig en uitgestrekt te slapen. Dat hebben we vooral aan onszelf te danken, beseffen we. Want ja: ze heeft de eerste dagen (lees: weken) knus naast ons in bed geslapen.
Dat Oele slim is hebben we ook gemerkt: na een ‘opvoedpoging’ wat betreft het slapen (en spelen) op bed kom ik haar op een gegeven moment druk in de weer tegen met… ons dekbed! Ze moet hebben bedacht dat het liggen op ons dekbed wél zou moeten mogen als alles in haar mand ligt…
We kunnen niet klagen over doorwaakte nachten met een luid gillende pup, poep komt al snel keurig in de tuin terecht en de fout gedropte plasjes zijn ook te overzien.
We beseffen ons dat we een gouden pup in huis hebben. Behalve als ze voor de honderdste keer in onze armen of tenen bijt. Want dat is wel een dingetje; het gelukskoordje om mijn pols blijkt het állerleukste speeltje ter wereld te zijn. Helaas zit die zelfde pols nog wel eens in de weg als er vrolijk naar het bandje gehapt wordt… au!
We vonden het wel toepasselijk om ze met elkaar te laten kennismaken in onze ‘nieuwe tuin’. We weten dat Canny een ‘eerlijke’ hond is, ook met pups. En toch he… toch vinden we (lees: Marina vooral 😉 ) het eng.
De kennismaking met Canny is nog wel een dingetje. Haar hele leven is zij eigenlijk ‘de pup in huis geweest’ en we hebben gemerkt hoe ze genoot van het leven als ‘hond alleen’. Ze vindt de nieuwe indringster niet echt een gouden greep. Ze gromt en grauwt bij iedere toenadering. Maar, als het er op aankomt: kom niet aan die rot pup want het is nog altijd háár rotpup!
En voor we het weten slapen ze met elkaar in de mand. Wie kan Oele nu niet weerstaan?
We komen te wonen aan de Leijloop
Je zou het bijna vergeten, maar onze straat mag dan wel in ons hoofd bestaan, ‘in het echt’ is het niet meer dan een schelpenpaadje. De straatnaam en de postcode moeten nog worden vastgesteld. In de hele buurt hebben de straten een naam van een Noord Brabantse rivier of iets anders waterigs. In de wandelgangen horen we namen vallen als Almpad, Runpad, Achterpad en Leijloop. Ik ben zo blij als we horen dat we aan de Leijloop komen te wonen! En de postcode is helemaal leuk: GideonMarina. De Leijloop is een heel klein kreekje in Noord Brabant. We hebben nog steeds het plan om er ergens in de buurt een weekendje onze tent op te slaan.
Maar we wonen er nog niet, en langzaam maar zeker beginnen we ons te realiseren dat het proces veel langer duurt dan iedereen graag wil. We zijn, als het gaat om klein wonen en weinig bezit, echt het wiel aan het uitvinden. Soms word ik er moedeloos van en bedenk me dat we ook nu prachtig wonen. Niet op de plek waar we het allerliefste willen wonen, maar… het is eigenlijk prima.
Met uitzicht op het natuurgebied Mariëndal genieten wij (en de honden) iedere dag van de natuur dichtbij. Het gelach van de mensen die vanuit de Helderse Vallei met kano’s proberen om een rondje door het prachtige natuurgebied en de stad te peddelen, de lichtroute met prachtige lichtkunst en de 3D streetart in het centrum.
Den Helder saai? hahahahahhaa!
In het volgende blog:
Ook nu blijkt ‘het verre noorden’ ook een veilige thuishaven te zijn; als stad ontspringen we de dans niet, maar wat betreft Corona blijft het betrekkelijk rustig. Het is opmerkelijk hoe iedereen zich aan de regels probeert te houden. 5 mei, dodenherdenking, zal ik niet licht vergeten. De vlag in de tuin halfstok, de sonos installatie in de vensterbank en onze buren allemaal in en rond onze achtertuin om de minuut stilte samen te beleven.
Wil je dit blog (en al de komende blogs) niet missen? Dan schrijf je je nu meteen in en sturen we iedere week (als er nieuws is) een blog rechtstreeks je mailbox in. Voor jou zit er natuurlijk ook een voordeeltje aan: de uitnodigingen voor bezichtigingen en activiteiten vanuit de Falgatuinen sturen we je ook via deze weg!
En dan nog even dit…
Langskomen tijdens de bouw of als ons huis klaar is? Je kunt je inschrijven voor de blogs; dan sturen we je ieder nieuw blog automatisch toe! Als we gesetteld zijn komt de uitnodiging om te kijken óók via die weg. Een extra reden om je gegevens achter te laten! Inschrijven doe je op de website, onderaan het blog… 😉
Meteen regelen? Dat kan ook: https://emm86806.activehosted.com/f/236
De Stelling van Den Helder was en is van groot belang voor de stad, voor mijn stad. Het verdedigingswerk – zes forten, schootsvelden, verschillende bouwwerken en een liniedijk om het geheel aan elkaar te rijgen – werd door Napoleon aangelegd om de strategisch gelegen stad vanaf het land te beschermen.
Vijf kilometer aan spannende, tot de verbeeldingsprekende en goed bewaarde geschiedenis en ik had tot voor kort geen enkel idee. Echt, geen flauw benul.
Ja, natuurlijk wist ik van de forten en de bunkers. Als kind plukte ik samen met mijn vader bramen rond de betonnen bouwwerken en herinner ik me dat delen van de Stelling – die we zo helemaal niet noemden, trouwens – werden gebruikt als opslag of muzikale oefenruimte. Lekker ver weg van de bewoonde wereld was het, niemand die last had van de herrie van bandjes die ophielden te bestaan voordat ze het podium bereikten. Fort Kijkduin was geen fort, niet echt. Als je mazzel had vierde je hier eens in de zoveel tijd een kinderfeestje en later wees je een verdwaalde Duitser regelmatig de weg naar dit indrukwekkende bouwwerk. Maar de Stelling waarderen om haar betekenis? Nee, daarvoor was het te veel onderdeel van m’n dagelijkse bestaan.
Ook vandaag de dag is de Stelling gek genoeg nog een van de best bewaarde geheimen van Den Helder. Gek eigenlijk, want je kunt je helemaal bij de kladden laten grijpen door dit bijzondere verdedigingswerk. Precies wat we gaan doen, in aflevering drie van ‘Den Helder, helemaal het einde’.
Je kunt via Spotify de afleveringen meteen beluisteren. Meer over Florine en Thijs, de makers >>