Wij zijn verhuisd
Het kan vreemd lopen…
We kregen pas de vraag of we het allemaal nog leuk vinden. Ja, nátuurlijk vinden we het nog steeds leuk. Voor ons staat er een stip aan de horizon: een Tiny House en een logeerhuisje.
In mijn hoofd lijkt het gisteren dat ik juichend vertelde dat we aan de Leiloop zouden komen te wonen, in ons Tiny House. En dat ik dat echt de mooiste straatnaam binnen het hele Falgatuinen-project vindt. Dat vind ik nog steeds zo, trouwens. Maar we komen er niet (meer) aan te wonen.
We zijn verhuisd. Op papier dan. Voor de vierde keer zelfs! We verkassen een kleine 100 meter verderop.
Die verhuizing is niet helemaal vanzelf gegaan. In eerste instantie ook niet op eigen initiatief. Maar soms komen er meerdere wegen op hetzelfde punt uit, in je leven. En dan is het zaak om je teleurstelling weg te slikken, te kijken naar nieuwe mogelijkheden en dan ook nog even ‘ja!’ te zeggen tegen bestaande plannen in een nieuwe, perfect zittende jas. Want zo is het.
Nu gaat het hele feest weer opnieuw beginnen: vergunning aanvragen voor een al goedgekeurd huis op een nieuwe plek. Het zal vast een fluitje van een cent zijn maar ik vind het spannend. We hebben een paar aanpassingen laten doen, die we gaandeweg in onze tekeningen hebben ontdekt als ‘hadden we achteraf anders moeten doen’. Dat is dan een voordeel die nieuwe ontwikkelingen je geven; je kunt meteen leren van de voorgaande plannen. Wat maakt dat we ons vooral erg dankbaar voelen.
En mocht je je afvragen wat er aan de hand is. In het kort gezegd: #zelfstandig ondernemers, #corona, #vanwege financiering kavel moeten kopen, #meer grond dan verwacht, #geen ramp, #van aanpassen blijft je geest fris en: #hup, we gaan door!
Dat zijn twee weken met veel denkwerk, incasseringsvermogen en nieuwe energie in een notendop.
