De eerste weken in Den Helder waren, hoe zeg ik dit kort… Die waren hartverwarmend!
Een mooi voorbeeld is het verhaal over onze luxaflex.
De buurvrouw die zo gehoopt had dat zij, na vertrek van de vorige bewoner, in ons huis zou kunnen wonen. Met hartklachten en inmiddels op leeftijd werd de klim naar drie hoog haar teveel. Van de vorige bewoner had ze alvast de op maat gemaakte luxaflex gekregen. Vanwege de vraagtekens of er nog permanent in deze huizen gewoond zou kunnen gaan wonen werd ze afgewezen. Bij het zien van ons gepruts met tijdelijke raambekleding (waarom zou je voor een paar maandjes nieuwe luxaflex aanschaffen?) stond ze samen met Rocky, haar hond, op een mooie zondagmiddag in de achtertuin. ‘Zo kan dat niet hier!’ En nogal streng werd Gideon meegetroond naar haar kelderbox en werd de luxaflex in zijn handen geduwd. Inmiddels is Rocky de eerste grote liefde van onze pup Oele…
Met het noemen van Oele komen we bij een verdrietige gebeurtenis, in de eerste dagen van ons Helderse avontuur. Twaalf dagen na onze verhuizing hebben we afscheid genomen van Momo, onze oudste boxer van 13 jaar. Ooit hebben we haar gekregen na heel veel verdriet en tegenslag. Het was dus niet alleen afscheid nemen van haar maar ook al het oude zeer kwam nog even langs. Ook hier hebben we de buren leren kennen als lief en zorgzaam. We kenden amper iemand, op ons rijtje maar één voor één kwamen de buren langs ons tuinhek om te vertellen hoe verdrietig ze dit afscheid voor ons vonden. Deze warmte heeft een enorme indruk gemaakt en is voor ons bepalend geweest voor onze eerste indruk van de Den Helder en haar bewoners.
We hebben nog zo’n voorbeeld: een auto die midden op een kruispunt besluit om er mee te stoppen. Allereerst een agent die meteen helpt om onze bus in de middenberm te rijden. Daarna verschillende automobilisten die komen vragen of ze kunnen helpen. Er waren zelfs mensen die ons eten kwamen aanbieden; panne met je auto rond etenstijd, dan moet je wel trek hebben… Nog een voordeel van deze situatie: we maken meteen kennis met een aardige garagehouder.
In de eerste veertien dagen is er nog meer duidelijk geworden; een verplaatsbaar Tiny House gaat net zo veel kosten als een permanent gebouwd Tiny House. Tel daarbij op dat het bouwen ‘op de grond van een ander’ (huurgrond) automatisch betekent dat het bouwwerk direct vervalt aan de grondeigenaar, dan snap je natuurlijk dat we volmondig ‘ja’ hebben gezegd op het aanbod om de 32m2 van ons huis te kopen.
Deze ommezwaai betekent dat we contact opnemen met een architect om ons huis officieel te laten ontwerpen. We moeten er om lachen: je begint met een klein plan en binnen een paar maanden sta je aan de basis van ‘een huis onder architectuur gebouwd’.
In het volgende blog:
Klein wonen, lage kosten, weinig of geen bezit, tijd en ruimte voor dat wat we in de laatste jaren van ons werkzame leven willen doen: zorg verlenen op een persoonlijke en betrokken manier. In deze tijd hebben we de banken als enorm coöperatief ervaren bij het zoeken naar mogelijkheden bij zo’n nieuw woonconcept.
Den Helder is een stoere stad, een rauwe stad, een stad met littekens. Ze is ook dapper, bescheiden en – zoals we later zullen zien – heel interessant. Maar mooi? Zo wordt mijn stad maar zelden genoemd. Toch is de schoonheid van Den Helder altijd mijn eerste argument in de strijd om haar eer. Misschien is ze niet fotogeniek genoeg, maar wat geeft dat nou, denk ik dan. Den Helder moet je voelen. In Den Helder heb je frisse lucht, die soms zeer doet aan je longen zo koud. Het is een stad waarin je zorgen wegwaaien en waarin de vele zonuren worden vol geluierd op uitgestrekte nog verlaten stranden. Den Helder een lelijke stad? Dan heb je haar nooit echt een kans gegeven. Ik heb wat schoenen versleten tijdens mijn eindeloze duinwandelingen en schuurde als klein jongetje regelmatig mijn knieën kapot op de ruwe dijk. Met het bloed langs m’n benen kwam ik lachend thuis: ik had weer een zeehondje gespot. Ook later stelde Den Helder nooit teleur. Op de fiets of in de kano gleed ik na een hectische week dwars door de bollenvelden: zo krijg je je hoofd wel leeg. In de eerste aflevering van Den Helder, helemaal het einde gaan we op zoek naar de allermooiste stukken, vaak verborgen, Helderse natuur.
Je kunt via Spotify de afleveringen meteen beluisteren. Meer over Florine en Thijs, de makers >>
Met ijkpunten in mijn leven lijkt de tijd altijd veel sneller te gaan dan zonder momenten ‘die je nooit zult vergeten’. Je kent ze vast wel, van die momenten waarop je kunt zeggen ‘toen was ik…’ of ‘toen deed ik…’
In de wereldgeschiedenis zijn het grootse gebeurtenissen als de aanslag op de twin towers; waarschijnlijk kun je nu nog vertellen wat je deed of waar je was toen je dat nieuws hoorde of las. Gideon was in Italië en probeerde het nieuws via Italiaanse kranten te ontcijferen. Ik was thuis en het laatste waar ik zin in had was zo iets wereldschokkends. En toch hing ik de complete dag voor de inmiddels ouderwetse beeldbuis.
Nou… alles wat we samen dit jaar hebben meegemaakt is natuurlijk geen schokkend wereldnieuws geweest (was het maar waar, dan hadden we het met elkaar heerlijk rustig gehad!) maar voor ons persoonlijk is het ‘wel het jaartje geweest!’. Zo’n mijlpaal als ‘een jaar verder’ is een mooi moment voor een terugblik naar augustus 2019 en wat we vanaf dat moment hebben meegemaakt onderweg naar ons Tiny House…
We hebben bij de overdracht van ons huis samen ontbeten met de nieuwe bewoners. De beide makelaars waren compleet verrast toen ze voor de laatste inspectie binnenkwamen en ons met elkaar om een geïmproviseerde ontbijttafel zagen zitten. De 15 jaar in Castricum zijn niet mijn gelukkigste woonjaren geweest. De laatste maanden – mede dankzij ontzettend leuke nieuwe buren – waren dat juist wel. Een ontbijt met de volgende bewoners was voor mij een mooie afsluiting.
Vanaf 1 augustus is ons Helderse avontuur officieel begonnen. Veel mensen starten hun woning carrière in hun studententijd met antikraak, wij doen dat nét even anders en wel als 50-plussers nogmaals. Vanwege het feit dat ‘Woningstichting Den Helder’ nog aan het onderzoeken was of de huizen gesloopt of gerenoveerd zouden worden, hebben we (voor een jaar) een huurcontract gekregen op één van de mooiste plekken die Den Helder rijk is. Wat we dit jaar hebben ontdekt is dat een flatje in de Schoenerstraat voor veel Heldenaren ‘de eerste eigen woning’ is of was. Wat dat betreft starten we hier in stijl.
In het volgende blog:
De eerste weken in Den Helder waren, hoe zeg ik dit kort… Die waren hartverwarmend!
Wist je dat in Den Helder het eerste aquarium van Nederland is gebouwd waar je in een 12 meter lange tunnel onder water kunt lopen? Het kan in Fort Kijkduin!
Fort Kijkduin staat op een bijzondere plek, het uiterste noordwestelijke puntje van het vasteland, pal aan zee en het strand. Hier staat ‘paal 0’, de plek waar de Noordzee overloopt in de Waddenzee.
Het aquarium van Fort Kijkduin heeft als eerste in Nederland een ‘doorlooptunnel’; een 12-meter lange tunnel waar je onder water kunt lopen.
Maar, er is veel meer te zien:
Fort Kijkduin is in gebruik geweest door verschillende militaire eenheden onder wisselende omstandigheden. Franse matrozen in het begin en de kanonniers van de Kustartillerie rond 1900. Die militaire eenheden namen zo hun eigen wapentuig en gebruiksvoorwerpen mee. Ook is er veel verbouwd en aangepast. Dat gebeurde niet altijd veilig, maar wel met een ultiem doel: het verdedigen van de werf en haven van de Koninklijke Marine.
In het fort kun je letterlijk én figuurlijk een duik nemen in de geschiedenis!
Thijs is geboren en getogen jutter. Hem is door de jaren overkomen wat jij onmiddellijk zult herkennen: Den Helder moet altijd met hand en tand worden verdedigt. Mensen vinden de stad lelijk of saai. Het zou er onveilig zijn of te ver van alles wat leuk is. Den Helder? Daar kom je alleen voor de boot naar Texel. Den Helder? Dat ligt écht aan het einde van de wereld.
Zelfs zonder ooit een stap in Den Helder te hebben gezet zijn de meningen niet van de lucht. De Helderse reputatie rijkt ver, en is meestal negatief.
Thijs heeft Den Helder altijd verdedigt. En zijn reden: mensen die negatief zijn over Den Helder hebben ongelijk!
In Den Helder kust de zee nog lege stranden, heten het bos, de bollenvelden én de buschauffeur je nog welkom en kun je verdwalen in de verhalen van de Heldenaren zelf. Den Helder is rauw en eerlijk, mooi van lelijkheid. In de podcastserie ‘Den Helder, helemaal het einde!’ behandelen Thijs en zijn (inmiddels overtuigde) vrouw alles wat Den Helder mooi maakt. Ze nemen je mee van bunkertocht tot bierbrouwerij, van duingebied tot defensie. Want is Den Helder echt wel zo veel minder leuk, mooi en interessant dan andere steden in Nederland?
Laat je meevoeren door Florentine en Thijs, ga mee op onderzoek naar die allerlaatste halte: Den Helder, helemaal het einde!
Je kunt via Spotify de afleveringen meteen beluisteren. Meer over Florine en Thijs, de makers >>
