Een ontdekking én een recept!

We zijn aan het warmlopen voor de grote finale: leven zonder aansluiting op het elektriciteitsnet. Je kunt het vergelijken met het ‘terugleveren’ van elektriciteit als je zonnepanelen hebt; wij leveren alleen niet terug maar slaan het op in batterijen voor de momenten dat de zon eventjes niet schijnt. 

‘Maar… kan de elektriciteit bij jullie dan op een gegeven moment ook ‘op’ zijn?’ Het is een vraag die we regelmatig krijgen. En het antwoord is: ‘ja, de elektriciteit bij ons kan op een gegeven moment gewoon ‘op’ zijn’. En dan valt alles stil, als je hier vooraf geen rekening mee houdt. En natuurlijk gaan we er wél rekening mee houden: voor dergelijke barre tijden komt er een aggregaat. Als we naar de ervaringen van mensen kijken die al langer op deze manier leven, dan is het realistisch dat er per jaar 2 maanden zijn waar we af en toe een beroep op deze techniek moeten doen. 

Oefenen: wel de lusten, niet de lasten

Het leuke van oefenen is dat je wel de lusten hebt van al je inzet en niet geconfronteerd wordt met de momenten dat het allemaal niet zo goed lukt. En nog leuker is dat je binnen een paar weken gewend bent aan de nieuwe manier van leven en het je geen enkele moeite kost om je energieverbruik in te perken. De basis is: is dit echt nodig? Héb ik dit apparaat werkelijk nodig? 

Tijdens het koken heb ik pas geleden ontdekt dat gemak, want daar voorziet elektriciteit natuurlijk in, niet altijd écht gemak is. Kom mee naar de keuken en ik leg het je uit!

We eten zeewolf met een krokant korstje. En ja, dat is net zo lekker als je nu denkt. Dat is dus alvast een aanrader. Voor het krokante korstje vraagt het recept om 50 gram grof gemalen hazelnoten. Een eitje: daar heb je een keukenmachine voor… Niet dus!

Hij is er nog wel

Nou ja, we hébben die keukenmachine wel maar we proberen ‘m zo min mogelijk in te zetten vanwege… het gebruik van elektriciteit. Kan het ook anders? Als het antwoord op die vraag ‘ja!’ is, dan doen we het ook anders. Zo ook bij de voorbereidingen voor dit recept. Grof gehakte hazelnoten die ik anderhalf jaar geleden onmiddellijk in de klaarstaande keukenmachine zou laten rondrazen worden nu in een keukendoek, een schone!, met een hamer grof gehakt. Voor dit blog heb ik de tijd voor het hakken ook even bijgehouden. Want: hoe erg ga ik terug in de tijd, ben ik nog maar een fractie verwijderd van het stenen tijdperk als ik het gemak van onze keukenmachine niet inzet? 

Tijd

Het ‘malen’ van de hazelnoten heeft me 3 minuten gekost. En een boel lol opgeleverd; het is grappig om met een hamer op een keukendoek te slaan. Het is ook een stuk rustiger trouwens want het malen in een machine maakt fikse herrie. Als ik de keukendoek buiten uit sla zijn de vogeltjes blij met me en ontdek ik dat deze nog schoon genoeg is om te gebruiken voor het afdrogen van de afwas, later op de avond.

Het schoonmaken van de machine, het afwassen van de messen van de keukenmachine, de kom en de deksel zouden zeker méér dan 3 minuten in beslag hebben genomen.

Het gevoel van gemak zit dus vooral in mijn hoofd. En dat is een mooie bijvangst: in de gaten krijgen dat ‘gemak’ niet altijd écht gemak is. En dat ‘minder’ zo maar ‘meer’ kan zijn!