Eerste bewoners Falgatuinen!
Romy & Mick hebben 24 januari de sleutel in ontvangst genomen tijdens een vrolijke en feestelijke opening.
Zo ziet ons kavel er uit
Weer een leuk bericht van de gemeente; ons adres is officieel ‘aangemaakt’. Nog een paar weken wachten en ook de postcode is bekend. Voor de brievenbus sparen we nog even; die komt pas als het huis echt staat.
NIEUWS NIEUWS NIEUWS
We hebben ‘m binnen, de felbegeerde vergunning om met de bouw van ons huis te kunnen gaan starten.
We zijn ongelooflijk blij dat dit zo snel gelukt is!
We beseffen ons heel goed dat we dit grotendeels te danken hebben aan het werk dat onze architect Vincent van Leent geleverd heeft; hij heeft het voor elkaar gekregen om al onze wensen en de regels die de gemeente heeft opgesteld voor ons huis, samen te laten komen.
We weten het adres!
We weten in welke ‘straat’ we komen te wonen, in ons Tiny House!
Inmiddels al weer een paar maanden geleden zijn de straatnamen bekend gemaakt waaraan de Tiny Houses komen te staan. Dat de 33 Tiny huisjes, mét hun bewoners, helemaal onderdeel van de complete wijk zullen zijn komt mooi naar voren in de keuze voor de straatnamen in deze wijk: de eerdere keuze voor Brabantse kleine rivieren en beken wordt ook bij ons gevolgd. Wél op een andere manier wonen én onderdeel zijn van het grote geheel. Het kan door de gemeente Den Helder niet mooier uitgelegd worden.
Mijn blijdschap is compleet met de ontdekking dat we aan de ‘Leijloop’ komen te wonen. Onze straat is een zijstraat(je) van de Markstraat; net zoals de beek de Leijloop een zijriviertje van rivier de Mark is.
Je snapt: in het voorjaar staan wij met onze tent op een camping die minimaal in de buurt van deze ‘echte’ Leijloop staat.
Koffie
Afhankelijk zijn van de zonnepanelen is een uitdaging; laat ik het zo maar noemen. In aanloop naar ons Tiny House zijn we alleen al vanwege de beperkte elektriciteitvoorraad alle elektrische apparaten kritisch aan het bekijken. Is de vaatwasser nodig? Nee, dat kan ook met de hand (gezellig, weten we nu!) dus die gaat (ging) weg. Waterkoker: die stroomslurper is al lang weg. De droger… Weg. Haarföhn? Die is er nog wel maar staat op de nominatie. Tv? weg. Magnetron: weg. Eigenlijk mis ik geen van deze apparaten. Nog geen seconde.
Maar… de mensen die de koffie bij ons zo lekker vinden, die weten ook dat we altijd zelf de bonen malen. Elektrisch, dat wel… Je snapt m al: ook onze Krups zal er aan moeten geloven. Al hebben we hier, als regelrechte koffiejunks, toch wat meer moeite mee. We houden de optie open om ‘m toch te houden.
Nu is het de opdracht om een maand te wennen aan het handmatig malen van bonen. Het kost drie minuten, dat is niet echt wereldschokkend. Na een week moet ik eerlijk bekennen dat ik er nog niet aan gewend ben, dat handmatig malen. Koffie gemalen en wel kopen is natuurlijk geen optie: onze lekkere koffie heeft gewoon zelf gemalen bonen nodig…
