En we hebben m weer te pakken!

Ben je een tweede keer net zo blij met je vergunning als de eerste keer?

Nee. Als ik heel eerlijk ben, zijn we deze keer minder juichend dan de eerste keer. En dat roept dan weer een volgende vraag op: hoe komt dat dan? Zijn we nu zo zeker van onze zaak of zijn we een beetje Tiny-House-bouw-moe?

Soulsearching…

Moe zijn we allebei. En daarin zijn we natuurlijk niet de enigen: we leven met elkaar in een spannende tijd waarbij je continu alert bent: wel of niet naar buiten, is dat friemeltje in mijn neus een beginnende verkoudheid of – oh help! – zou het corona zijn? Dat het gewoon een friemeltje zou kunnen zijn, dat komt dan niet eens in je op. Zo word je vanzelf moe… 

 

Moe van het proces

En als ik eerlijk ben, dan moet ik ook toegeven dat ik moe wordt van de duur van het hele proces. 

Van het incasseren van teleurstellingen en je daarna ook weer herpakken. En naast moe word ik er vooral ongeduldig van: hup jongens, aanpakken, dooooorrrrrrr! Wij hebben het voorrecht om mensen om ons heen te hebben die houden van het standje ‘dooooorrrr!’; de bouwer denkt mee hoe hij de processen die versneld kúnnen worden ook daadwerkelijk kan versnellen. 

 

We zijn natuurlijk blij

Feit blijft dat we blij zijn met de vergunning. Met het opnieuw indienen van de tekeningen zijn er ook een aantal aanpassingen doorgevoerd waarvan we denken dat ze handiger zijn. Wat dat betreft is het hebben van tijd, want dat heb je als je steeds moet wachten, in ons voordeel. Tijdens gesprekken met deze en gene hebben we veel tips gekregen die we de tweede ronde mee hebben kunnen nemen in de aangepaste tekeningen. 

Voor de tweede keer tellen we de dagen waarop de vergunning onherroepelijk is. Dat duurt zes weken. De vorige keer is er door niemand ‘beroep aangetekend’ dus we gunnen onszelf het optimisme om te denken dat dit deze keer ook niet gaat gebeuren. Mocht je nu denken ‘ik weet een grap…’ Doe maar niet! 

 

Kerstkaarten 

Tegelijkertijd met de vergunning hebben we ook de straatnaam toegekend gekregen; je kunt vanaf volgend jaar de kerstkaarten naar Markpad 3, 1784 GS, Den Helder sturen. 

Wat écht leuk is, is het dat je een afbeelding krijgt van je huis ten opzichte van de plek waar buren gaan bouwen. Als dat tenminste al bekend is. En bij ons is dat het geval. De buren van nummer 1 hebben hun vergunning ook binnen en zo zie je op papier een project wat alleen nog als plan in de lucht hangt steeds iets meer gestalte krijgen. 

Nu is het wachten dus op de 6 weken bezwaartermijn. In de wetenschap dat er nog een termijn gaat komen voor de constructietekening. Als dat geregeld is kunnen we écht gaan bouwen. Wat al wel kan is het aanvragen van water. Want ook die aanvraag kost tijd. Net zoals het aanvragen van internet. ‘Reken op 17 weken’. 

Bouwen is plannen. 

 

Bye bye televisie

Toen we de beslissing namen om de televisie niet mee te nemen naar onze ‘tussenwoning’ was ik er eigenlijk van overtuigd dat ik ook veel minder tv zou gaan kijken. De praktijk leert me inmiddels dat, als het aanbod er is, ik de gelegenheid ook gebruik; we kijken het NOS nieuws, Eén Vandaag, Op1, BinnensteBuiten (aanrader!), Weer verliefd op je huis, De grote tuin verbouwing, De grote verbouwing Australië en ja, er wordt bij ons ook gezapt. ‘Geen televisie meer in huis’ betekent duidelijk niet dat je ook daadwerkelijk geen televisieprogramma’s meer kijkt. Lang leve het speciale kijk-abonnement via internet!

Zwaarder geschut

Ik ben er niet trots op; je tijd verdoen aan ‘kassie kijken’ stond in de top drie van gedrag waar ik, met de verhuizing naar ons Tiny House, definitief afscheid van wilde nemen. Het is me niet gelukt.

Nu, na anderhalf jaar, is het besef gekomen dat er zwaarder geschut in stelling gebracht moet worden om dit gedrag te veranderen; we verhuizen naar XS4All, een provider die een abonnement zónder televisiezenders aanbiedt. Echt alleen internet. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik wel blij ben dat we nog naar de NPO-zenders kunnen kijken, via de gratis NPO-website.

En als ik dan toch bezig ben met ‘eerlijk zijn’ moet ik natuurlijk ook toegeven dat deze verhuizing in eerste instantie helemaal niet begonnen is om het tv kijken terug te dringen maar vooral ingegeven wordt door het bizar instabiele internet via Ziggo. We verhuizen van het ‘coax-stenen-kruik-tijdperk’ naar een zoveel moderner ‘koper-binnenkort-aan-vervanging-toe’-abonnement van XS4All. Gered door de techniek.

Geen abonnement meer hebben is helemaal van deze tijd

Met het loswrikken van een televisie-abonnement gedragen we ons opeens enorm hip; steeds meer jongeren zeggen het traditionele abonnement vaarwel om alleen nog maar gebruik te maken van streaming diensten om zo alleen nog de programma’s te kunnen zien waar ze echt naar willen kijken. Heel sneu voor de NPO: de praktijk leert dat er steeds minder programma’s de moeite waard gevonden worden door jongeren. En nu nemen wij oudjes dus ook afscheid…

14 dagen op proef

De televisie-loze periode waarin we gaan kijken of en hoe dit allemaal bevalt, duurt bij ons 14 dagen. Dat is precies de tijd die iedereen krijgt om een abonnement van XS4All uit te proberen.

Ik heb alvast een stapel boeken klaargelegd om te lezen. Ik denk dat ik maar begin met het boek ‘Superverslavend’ van Adam Alter. Die gaat ons dan helpen met de volgende horde: YouTube…

Wil je televisie-abonnement-loos door het leven gaan en tegelijkertijd de mogelijkheid van tv kijken blijven houden? Dan is een internet-abonnement van XS4All, gecombineerd met een abonnement van NLZiet een optie; de Nederlandse Publieke Omroep heeft samen met de commerciële zenders de handen in één geslagen: voor € 7,95 per maand kijk je niet alleen naar NPO 1,2 en 3 maar ook de zenders van RTL, SBS/Talpa kun je voor dit bedrag blijven kijken.

Je gelooft het vast niet, maar bovenstaande info is niet eens gesponsord. Meer informatie vind je ook in dit artikel.

Ik hou je op de hoogte van onze kijkers-ontwennings-verschijnselen!

Over vallende blaadjes en wastassen

De ‘R’ zit weer in de maand! Dat betekent wintertijd in letterlijke en figuurlijke zin; vroeg donker, kaarsjes aan, warme chocolademelk (graag mét), zoete aardappelpatat met stoofpot en…

6 maanden

Terwijl de regen tegen de ramen klettert zitten wij heel tevreden om ons heen te kijken; het is goed zo! Ja, de winter in een Tiny House is gewoon precies het zelfde als in een ‘Big House’; vooral heel erg gezellig! En dat terwijl de meeste ‘gezellige’ spullen nog steeds ingepakt zitten. Ooit, voor ons gevoel al járen geleden, dachten we maximaal 6 maanden in de antikraak te wonen. Wat zeg ik: 6 maanden? We zijn er ooit zelfs van overtuigd geweest dat het in 4 maanden wel bekeken zou zijn. De praktijk leert anders: inmiddels wonen we anderhalf jaar op één van de mooiste plekken van Den Helder met geweldig uitzicht!

De verwarming is sinds februari van dit jaar nog niet aan geweest. Dat komt aan de ene kant door de grote ramen die we op het zuiden hebben en iedere zonnestraal direct vertalen naar warmte. De achterdeur heeft tot nu toe iedere dag minimaal een kwartier, maar vaker veel langer, opengestaan. We hebben ontdekt dat we ook niet zo heel snel naar de thermostaat lopen om de kachel hoger te zetten; bij ons is het pakken van een trui of vest de eerste reactie. Dat hebben we alvast mooi geleerd, in de afgelopen anderhalf jaar ‘Tinywonen oefenen’!

Pure luxe

Er is nog iets wat bij ons bij de winter hoort: de was gaat naar Moniec! We weten dat de was bij Moniek in groene handen is: haar machines werken 100% op zonne-energie! Inmiddels zijn de ritjes naar Julianadorp weer gestart met beddengoed, theedoeken en handdoeken. De grote lappen krijgen we van de herfst tot het begin van het voorjaar wel schoon maar niet droog, buiten aan de lijn. De was binnen drogen is geen optie: dan wordt het echt te vochtig. Dat geldt voor de antikraak waar we nu wonen en geldt ook voor het huis dat we (spoiler alert!!!) in maart 2021 gaan bouwen. Het is weer even wennen: geen harde, aan de waslijn gedroogde handdoeken waar je de zeelucht in ruikt. Nu hebben we weer naar wasmiddel geurende záchte handdoeken. En het beddengoed wordt luxe gestreken! Tijdens de zomermaanden was het meestal ’s ochtends vroeg de was ophangen en ’s avonds weer op bed.

Het is pure luxe, je was weg kunnen brengen. Je geeft de wastas af en haalt deze – gevouwen en gestreken – na een paar dagen weer af. Ons hoor je niet klagen over ‘afzien’ in een Tiny House!

Wij zijn verhuisd

Het kan vreemd lopen…

We kregen pas de vraag of we het allemaal nog leuk vinden. Ja, nátuurlijk vinden we het nog steeds leuk. Voor ons staat er een stip aan de horizon: een Tiny House en een logeerhuisje. 

In mijn hoofd lijkt het gisteren dat ik juichend vertelde dat we aan de Leiloop zouden komen te wonen, in ons Tiny House. En dat ik dat echt de mooiste straatnaam binnen het hele Falgatuinen-project vindt. Dat vind ik nog steeds zo, trouwens. Maar we komen er niet (meer) aan te wonen. 

We zijn verhuisd. Op papier dan. Voor de vierde keer zelfs! We verkassen een kleine 100 meter verderop.  

Die verhuizing is niet helemaal vanzelf gegaan. In eerste instantie ook niet op eigen initiatief. Maar soms komen er meerdere wegen op hetzelfde punt uit, in je leven. En dan is het zaak om je teleurstelling weg te slikken, te kijken naar nieuwe mogelijkheden en dan ook nog even ‘ja!’ te zeggen tegen bestaande plannen in een nieuwe, perfect zittende jas. Want zo is het. 

Nu gaat het hele feest weer opnieuw beginnen: vergunning aanvragen voor een al goedgekeurd huis op een nieuwe plek. Het zal vast een fluitje van een cent zijn maar ik vind het spannend. We hebben een paar aanpassingen laten doen, die we gaandeweg in onze tekeningen hebben ontdekt als ‘hadden we achteraf anders moeten doen’. Dat is dan een voordeel die nieuwe ontwikkelingen je geven; je kunt meteen leren van de voorgaande plannen. Wat maakt dat we ons vooral erg dankbaar voelen. 

En mocht je je afvragen wat er aan de hand is. In het kort gezegd: #zelfstandig ondernemers, #corona, #vanwege financiering kavel moeten kopen, #meer grond dan verwacht, #geen ramp, #van aanpassen blijft je geest fris en: #hup, we gaan door! 

Dat zijn twee weken met veel denkwerk, incasseringsvermogen en nieuwe energie in een notendop. 

Noord Hollands Dagblad volgt de Falgatuinen

Het Noord Hollands Dagblad houdt de Helderse bevolking op de hoogte van de groei van de Tiny House wijk. De kop heeft duidelijk de bedoeling dat er gelezen wordt. Ik ben blij dat ik het laatste woord heb gekregen, in dit artikel.

En toen was er zo maar een jaar voorbij… #5

En toen kwam Corona…

Ook nu blijkt ‘het verre noorden’ ook een veilige thuishaven te zijn; als stad ontspringen we de dans niet, maar wat betreft Corona blijft het betrekkelijk rustig. Het is opmerkelijk hoe iedereen zich aan de regels probeert te houden. 5 mei, dodenherdenking, zal ik niet licht vergeten. De vlag in de tuin halfstok, de sonos installatie in de vensterbank en onze buren allemaal in en rond onze achtertuin om de minuut stilte samen te beleven. 

We sluiten met elkaar af met een kop koffie in een plastic bekertje. 

We werken in deze maanden samen veel thuis; ieder aan een kant van de tuintafel die nog steeds dienst doet als eettafel in de huiskamer. 

Op deze manier een aantal weken lang, 7 dagen per week en 24 uur per dag op elkaars lip is een mooie test voor de toekomst waar we ‘maar’ 48m2 tot onze beschikking zullen hebben. Het is in deze tijdelijke woning niet heel veel meer, trouwens. Met de slaap- en huiskamer op elkaar aangesloten zonder een deur. We leren hier met elkaar rekening houden als het gaat om ‘zachtjes’ doen en een beetje tegelijkertijd naar bed. Wat dat betreft gaan we er in het nieuwe huis zelfs op vooruit: daar zijn de slaap- en leefruimte weer van elkaar gescheiden! 

Corona heeft niet alleen invloed op de manier waarop we werken. Ook op onze financiën en de gesprekken met de banken die na de lockdown toch nét iets anders van toon zijn als voor die tijd. Onze financiën zijn ook anders dan voor de lockdown. Het zelfstandig ondernemerschap vraagt haar tol. We teren in en we kunnen het er lang of kort over hebben. Laat ik het kort houden: het is niet leuk, het heeft invloed op ons toekomstperspectief en er zijn ergere dingen. 

Natuurlijk heb ik met angst en beven het stilvallen van de lezingen en theatershows geïncasseerd. Alle ervaring met het ontwikkelen van online cursussen is me in deze periode te hulp gekomen: binnen een paar weken heb ik een aantal klanten waar ik die kennis en ervaring in kan gaan zetten. En het is leuk! 

In deze barre maanden krijgen we van de woningstichting een spontaan cadeautje: grote, diepe kuilen op ons kavel! Een kuil voor ons helofytenfilter, een kuil voor ons huis en een kuil voor ons logeerhuisje. 

Dit zijn van die momenten dat ik er weer zin in krijg en hoop dat we binnen niet al te lange tijd echt groen licht hebben.

En dan nog even dit…

Wil je al de komende blogs niet missen? Dan schrijf je je nu meteen in en sturen we iedere week (als er nieuws is) een blog rechtstreeks je mailbox in. Voor jou zit er natuurlijk ook een voordeeltje aan: de uitnodigingen voor bezichtigingen en activiteiten vanuit de Falgatuinen sturen we je ook via deze weg!