We weten in welke ‘straat’ we komen te wonen, in ons Tiny House!
Inmiddels al weer een paar maanden geleden zijn de straatnamen bekend gemaakt waaraan de Tiny Houses komen te staan. Dat de 33 Tiny huisjes, mét hun bewoners, helemaal onderdeel van de complete wijk zullen zijn komt mooi naar voren in de keuze voor de straatnamen in deze wijk: de eerdere keuze voor Brabantse kleine rivieren en beken wordt ook bij ons gevolgd. Wél op een andere manier wonen én onderdeel zijn van het grote geheel. Het kan door de gemeente Den Helder niet mooier uitgelegd worden.
Mijn blijdschap is compleet met de ontdekking dat we aan de ‘Leijloop’ komen te wonen. Onze straat is een zijstraat(je) van de Markstraat; net zoals de beek de Leijloop een zijriviertje van rivier de Mark is.
Je snapt: in het voorjaar staan wij met onze tent op een camping die minimaal in de buurt van deze ‘echte’ Leijloop staat.
Afhankelijk zijn van de zonnepanelen is een uitdaging; laat ik het zo maar noemen. In aanloop naar ons Tiny House zijn we alleen al vanwege de beperkte elektriciteitvoorraad alle elektrische apparaten kritisch aan het bekijken. Is de vaatwasser nodig? Nee, dat kan ook met de hand (gezellig, weten we nu!) dus die gaat (ging) weg. Waterkoker: die stroomslurper is al lang weg. De droger… Weg. Haarföhn? Die is er nog wel maar staat op de nominatie. Tv? weg. Magnetron: weg. Eigenlijk mis ik geen van deze apparaten. Nog geen seconde.
Maar… de mensen die de koffie bij ons zo lekker vinden, die weten ook dat we altijd zelf de bonen malen. Elektrisch, dat wel… Je snapt m al: ook onze Krups zal er aan moeten geloven. Al hebben we hier, als regelrechte koffiejunks, toch wat meer moeite mee. We houden de optie open om ‘m toch te houden.
Nu is het de opdracht om een maand te wennen aan het handmatig malen van bonen. Het kost drie minuten, dat is niet echt wereldschokkend. Na een week moet ik eerlijk bekennen dat ik er nog niet aan gewend ben, dat handmatig malen. Koffie gemalen en wel kopen is natuurlijk geen optie: onze lekkere koffie heeft gewoon zelf gemalen bonen nodig…
Als je niet uitkijkt, dan heb je het met ontspullen vooral over alle dingen die je niet meeneemt, over wat je weggeeft of weggooit. Terwijl dit hele proces natuurlijk gaat over de zaken die waardevol zijn en wél meegaan.
Dus… wat gaat er wél mee?
Mijn eerste designerslamp; de blocklamp van Design House Of Stockholm. Potver3 wat was ik hier blij mee! De vreugde was helemaal compleet toen de designer Harri Koskinen er persoonlijk zijn handtekening in graveerde. Inmiddels reist deze lamp al weer ruim twintig jaar met me mee en tot nog toe heb ik er altijd een plekje voor weten te vinden.
Deze ronde vraag ik het me af, of er een plek voor de blocklamp is. Hij staat namelijk zo leuk in een vensterbank en die gaan we niet krijgen, in ons Tiny House. Niet eens een kleine vensterbank…Daarbij: alles wat elektriciteit gebruikt gaat natuurlijk op de bon; geen televisie meer: teveel energie; geen magnetron, geen krultang of föhn. Dus tja… ook de verlichting gaat op de bon.
Gelukkig hebben we in de tijdelijke woning wél een vensterbank…